skip to main |
skip to sidebar
O Łazarzu
W 1400 był szpital i kościół zakonu lazarytów, potem folwark i coraz większa wieś. W 1900 była dzielnica Poznania, rynek, dworzec i rosnące fasady secesyjnych kamienic. Teraz jest jeszcze targowe szklane getto za wysokim murem, tramwaje, sklepy monopolowe i gruba warstwa sadzy na wszystkim. I opowieści mieszkańców, w których świeci słońce albo pada, ludzie się rodzą albo umierają, maszerują szkopy albo ruskie i tylko jedno się nie zmienia - Łazarz jest zawsze święty.
O mnie
- Antoni Mączyński
- Urodziłem się na Łazarzu, do szkoły chodziłem na Łazarzu, ożeniłem się na Łazarzu - z dziewuchą z Łazarza, mieszkam na Łazarzu. Na twarzy mam łazarską szarość, za paznokciami łazarską sadzę, na kliszach łazarskie światło.
O zdjęciach
Prezentowane fotografie, jeżeli nie napisano inaczej, powstały w wyniku użycia następującej kombinacji sprzętu:
Ilford HP5+
Zenzanon PS 80/2.8
Bronica SQ-B
Neopress HC 1:63
Canon 8800F
Każde opublikowane zdjęcie ma etykietę z informację o miejscu, w którym zostało zrobione. Kliknięcie jej pozwala wyświetlić wszystkie posty z fotografiami z danej lokalizacji.
Etykiety
- Głogowska (11)
- Kanałowa (11)
- Park Wilsona (8)
- Kolejowa (6)
- Arena (Park Kasprowicza) (4)
- Matejki (4)
- Małeckiego (4)
- PKP (4)
- Graniczna (2)
- Rynek Łazarski (2)
- Siemiradzkiego (2)
- Strusia (2)
- Śniadeckich (2)
- Chociszewskiego (1)
- Dmowskiego (1)
- Kasprzaka (1)
- Kossaka (1)
- Mottego (1)
- Niegolewskich (1)
- Potworowskiego (1)
- Stablewskiego (1)
- Wyspiańskiego (1)
1 komentarz:
Wygląda na to, że na twarzy, poza szarością, można mieć również łazarski uśmiech - jestem tego żywym przykładem dzięki temu zdjęciu. Te 'strzałki' są jednym z obrazków mojego dzieciństwa, trochę już zapomniane, drzemały gdzieś na strychu pamięci. Pan mi je przypomniał, odkurzył, za co serdecznie dziękuję. Pozdrawiam!
Prześlij komentarz